Faust story

In het kabinet van Faust

Adelina Patti in de rol van Marguerite

Faust, de vergrijzing van de geleerde, bepaalt dat hun studie niet overal hebben geleid en hebben alleen maakte hem het leven te verspillen in en uit van de liefde (Rien! Tevergeefs j'interroge). Pogingen zelfmoord tweemaal met vergif, maar stopt elke keer dat hij een koor hoort. Vervloekt wetenschap en geloof, en smeekt hulp van de hel. Mephistopheles verschijnt (duet: Me voici) en, met een verleidelijk beeld van Marguerite op haar spinnewiel, overtuigt Faust Mephistopheles kopen diensten op aarde in ruil van de hel. De kelk van gif Fausto transformeert op magische wijze in een elixer van de jeugd, het transformeren van Faust in een knappe jonge man; de vreemde bedfellows toegetreden tot de wereld.

Act II

Aan de poorten van de stad

Een koor van studenten en soldaten zingen een drinklied (Vin ou Bière). Valentin, een oorlog met zijn vriend Wagner, vertrouwt de zorg van zijn zuster Marguerite aan zijn jonge vriend Siebel (O Sainte Medaille). Mephistopheles, bepaalt het publiek met wijn, en zing een provocerende en oneerbiedige lied over het Gouden Kalf (Le veau d'or). Mephistopheles laster Marguerite, en Valentin probeert hem te slaan met zijn zwaard, het breekt. Valentin en zijn vrienden gebruik maken van de kruisvormige schilden van hun zwaarden te blussen wat we nu weten is een helse vermogen (refrein: De l'enfer). Mephistopheles en Faust toetreden tot de dorpelingen in een wals (Ainsi dat brise légère de). Marguerite verschijnt en Faust spreekt zijn bewondering, maar ze weigert Faust arm uit bescheidenheid.

Act III

tuin Marguerite in de oorspronkelijke productie, landschappelijke ontwerp van Charles-Antoine Cambon en Joseph Thierry

Marguerite Garden

De smoorverliefde Siebel laat een boeket voor Marguerite (Faites-Lui maand Aveux). Fausto stuurt Mephistopheles op zoek naar een cadeau voor Marguerite en zingt een cavatina (Salut, demeure kuis et puree) idealiseren Marguerite als een schepsel van de natuur. Mephistopheles brengt een versierde doos met prachtige juwelen en een handspiegel en laat het op de drempel van Marguerite, naast de verwelkte bloemen Siebel. Marguerite binnenkomt, nadenken haar ontmoeting met Faust bij de stadspoorten, en zingt een ballade over de King of Thule (Il était un roi de Thule). Marthe, Marguerite's buurman, let op de juwelen en zegt dat ze moeten afkomstig zijn uit een bewonderaar. Marguerite-test juwelen en is gefascineerd door zo te verbeteren haar schoonheid, zoals in de beroemde aria gezongen, Song of juwelen (Ah! Je ris de me voir si belle en ce miroir). Mephistopheles en Faust lid worden van de vrouwen in de tuin en het hof. Marguerite laat Fausto kiss (Laissez-moi, Laisse-moi ton visage contempler), maar vraagt hem dan om te vertrekken. Hij zingt in zijn raam voor zijn snelle terugkeer, zodat hij naar rendement. Onder het toeziend oog van Mephistopheles, is het duidelijk dat de verleiding van Faust met Marguerite succesvol zal zijn.

Act 1V

Marguerite's room / een openbaar plein aan de buitenkant van uw huis / kathedraal

Opmerking: schermen van acts IV en V komen soms in een andere volgorde en kan worden gesneden of verwijderd in presentaties.

Marguerite bidt in de kathedraal, ontworpen door Cambon podium

Feodor Chaliapin als Mephistopheles , 1915

Na Fausto laat haar zwanger en verlaten, heeft Marguerite bevallen en wordt een sociale outcast. Zingt een aria bij haar spinnewiel (Il ne revient pas). Siebel blijft bij haar. De scène verschuift naar het plein buiten het huis Marguerite's. Het bedrijf Valentin keert terug uit de oorlog met een militaire mars (Deposons les armes en Gloire immortelle de nos aïeux, de goed - bekende "koor van soldaten"). Siebel vraagt ​​Valentin te vergeven Marguerite. Valentin haast zich naar huis te gaan. Faust en Mephistopheles, en Mephistopheles terwijl hij binnen is, verschijnen, in de overtuiging dat er slechts Marguerite, zingt een spottende burleske van een serenade onder het raam liefhebber van Marguerite (Vous qui faites l'endormie). Valentin verlaat het huis, wetende nu dat Faust zijn zus heeft beschadigd. De drie mannen vechten, Mephistopheles blokken Valentin zwaard, waardoor Faust geven de fatale klap. Met zijn laatste adem vervloekt Valentin Marguerite door zijn dood en verdoemenis in de hel voor de verzamelde volk (Ecoute-moi goed Marguerite). Marguerite gaat naar de kerk en probeert te bidden, maar wordt gestopt, eerst door Mephistopheles en vervolgens een koor van demonen. Hij beëindigt zijn gebed, maar valt flauw toen Mephistopheles weer vervloekt.

Act V

Harz in Walpurgisnacht / a grot / De binnenkant van een gevangenis

Mephistopheles en Faust zijn omgeven door heksen (Un, deux et trois). Faust wordt getransporteerd naar een grot van koninginnen en courtisanes, en Mephistopheles belooft Faust te voorzien van de liefde van de grootste en mooiste vrouwen in de geschiedenis. Een orgiastische ballet suggereert de feestvreugde die blijft gedurende de nacht. Als dageraad nadert, Faust heeft een visie van Marguerite en de vlam. Mephistopheles helpt Faust voert u de gevangenis waar Marguerite is gearresteerd voor het doden van zijn zoon. Ze zingen een duet van de liefde (Oui, c'est toi que j'aime). Mephistopheles zegt dat slechts een mens de hand van uw bestemming kunnen redden Marguerite en Faust biedt red de beul, maar ze geeft de voorkeur aan zijn lot te vertrouwen aan God en zijn engelen (Anges purs, anges Radieux). Uiteindelijk lijdt ze hallucinaties dat Faust handen zijn met bloed bevlekt, verwerpt en valt flauw; Mephistopheles uitroept dat Marguerite geoordeeld is. Het is echter beschermd door hun geloof en bekering. Mephistopheles is genoeg om Faust slepen naar de hel. Zoals Marguerite weer stijgt, stijgt dan naar de hemel, een koor van engelen kondigt aan dat ze is gered. (Sauvée! Christus is ressucité!).

Faust is, als personage en als boek, of door beide, een begrip geworden als de persoon die een weddenschap met de Duivel sloot.

Het boek ontleent zijn apotheose aan de christelijke traditie.

Faust wil beschikken over een superieure kennis, die eigenlijk aan geen mens toebedeeld zou mogen worden, althans naar de mening van God.

Faust sluit een pact met de duivel en geniet enige jaren (van zijn) bovenmenselijke krachten. Faust heeft in de wonderschone Helena van Troje de mooiste vrouw ter wereld gevonden, tot de Duivel op een moment beslag komt leggen op Fausts ziel, overeenkomstig hun eerder gesloten pact.

De betwistbare maar gelijktijdig ergens onmiskenbare essentie van het verhaal is dat een ieder die superieur (in kennis) aan de Schepper probeert te zijn, dit met zijn ziel moet bekopen.

Faust: het verhaal (deel I)

Het boek Faust begint in de Hemel, de Duivel is op bezoek bij God om zich te onderhouden over Gods creatie: de Adam, of: mens. De Duivel vindt, zoals bekend, deze creatie verachtelijk; hij zet vraagtekens bij zowel de mens zelf, als bij Gods bewegingen om deze te creëren. God is overtuigd van de goedheid van de mens en zijn vermogen om op het rechte pad te blijven, de Duivel trekt dit op zijn zachtst gezegd in twijfel en is ervan overtuigd de mens, in de vorm van Faust, van het rechte pad te kunnen afleiden.

God tolereert Mephistopheles' brutaliteit, daar hij zich bewust is van diens rol in het op het rechte pad houden van de mens, maar gelijk overtuigd is van de potentie van diezelfde mens, om op het rechte pad te blijven.

Deze verregaande mate van toekenning van zelfbeschikking aan de mens, staat al haaks op de traditioneel christelijke opvatting, dat God almachtig is, waarmee al rigoureus wordt afgeweken van andere Faustvertellingen.

Faust, de inzet van de overeenkomst tussen God en Mephistopheles, is een vooraanstaand professor, die zich bewust is van de grenzen van de menselijke kennis.

Gebruikmakend van magie, wendt Faust de 'Aardgeest' aan en probeert zich hiermee te vereenzelvigen, in de overtuiging dat hij meer is dan gewoon een sterfelijk mens.

De aardgeest weigert Faust, waarop deze zelfmoord wil plegen, hetgeen hem wordt belemmerd door het aanhoren van belgerinkel op de ochtend van het paasfeest.

Samen met zijn onderzoeksassistent Wagner gaat hij naar buiten, alwaar hij wordt toegejuicht door een schare mensen, die hem en zijn vader prijzen voor hun aandacht voor hun gezondheidsbeslommeringen.

Hoewel gered en toegejuicht, is Faust nog steeds gedeprimeerd over de beperkingen van de menselijke kennis. Faust is in dubio over zijn drang naar de hoogste kennis en het toch onderhevig zijn aan alledaagse lusten.

Terwijl Faust en zijn assistent Wagner naar huis terugkeren, worden zij gevolgd door een hond.

Thuis aangekomen, probeerde hij het evangelie van de apostel Johannes te vertalen.

Terwijl hij aan de vertaling werkt, wordt de hond onrustig, om uiteindelijk de transformatie naar Mephistopheles te ondergaan.

De Duivel heeft zich voor het eerst aan Faust geopenbaard.

Tijdens deze eerste ontmoeting, stelt Mephistopheles zijn krachten aan Faust ten toon, om hem vervolgens tot de slaap te verleiden en onopgemerkt te verdwijnen.

Als hij terugkeert, gaat hij een weddenschap met Faust aan:

hij belooft Faust elk van zijn wensen te vervullen, onder de voorwaarde dat zijn ziel aan hem toebehoort, zodra Faust niets meer te wensen heeft.

Het pact wordt met bloed ondertekend en zodoende gesloten.

Mephistopheles poogt zo goed mogelijk, alle wensen van Faust in vervulling te doen gaan, zodat deze verzadigd raakt en zijn ziel aan hem toekomt.

Zo leidt hij hem naar de keuken van een heks, die hem in een jongeman verandert, zo ontmoet hij Gretchen (een gangbare afkorting voor Margaret), een vrouw die hem met passie vervult. Hij wenst dan ook dat Mephisto het voor hem mogelijk maakt om Gretchen te bezitten.

Hoewel Faust onmiskenbaar over menselijke eigenschappen beschikt, ontstijgt hij in feite de gewone mens, omdat hij ergens alle mensen representeert, zowel hun goede als hun slechte kanten. Faust is geen statische maar een dynamische figuur, die aan verandering onderhevig is.